PENGALAMAN DI KAMPUNG

 PENGALAMAN DI KAMPUNG

Kampung merupakan lambang kedamaian, kesederhanaan dan kehidupan yang tak mungkin boleh didapati di kota yang maju dengan pembangunan. Kampung bukan sekadar tempat tinggal orang lama atau nenek moyang, tetapi simbol kelahiran dan permulaan erti kasih sayang. Permulaan sebelum kuatnya langkah seorang insan di ibu kota, tempat yang mengajar persediaan menuju ke alam dewasa dan jati diri. Suasana yang menghijau, udara segar tanpa pencemaran dan keakraban penduduk kampung membentuk satu dunia berbeza dan menyenangkan. Saya pasti setiap orang mempunyai kampung masing masing sekurang-kurangan satu seperti saya, kampung saya terletak di Jengka, Pahang.

Jengka ialah kawasan FELDA terbesar di Malaysia yang terkenal dengan kawasan pertanian yang subur. Di sinilah tempat berkumpulnya keluarga besar saya. Hubungan kekeluargaan yang erat dan kemesraan yang terjalin di kampung sentiasa mengukir senyuman di wajah saya. Walaupun ringkas, kehidupan di kampung mengajar saya banyak perkara tentang nilai, kesyukuran, dan ketenangan sebenar. Salah satu keistimewaan kampung saya ialah adanya dusun buah-buahan seperti rambutan dan durian. Ketika musim buah tiba, dusun kami menjadi tumpuan ahli keluarga oleh sebab itu kebiasaannya kami pulang kampung saat musim buah. Suasana meriah dan penuh gelak tawa mengiringi setiap kali kami turun ke dusun. Menariknya, walaupun dusun ini menjadi kebanggaan keluarga, tetapi saya sendiri tidak makan buah. Namun saya tetap seronok menyertai aktiviti memetik buah dan melihat keluarga saya bergembira. Itu sudah cukup membahagiakan.

Salah satu perkara yang paling saya nantikan apabila pulang ke kampung ialah saat berkumpul bersama keluarga besar. Kami akan bersama bergotong royong memasak juadah tradisional kerana kami memang jarang membeli makanan di luar terutamanya apabila semua ahli keluarga kami khususnya wanita pandai memasak. Kami akan menikmati juadah sambil bergelak tawa bercerita tentang cerita-cerita lama, walaupun kadangkala cerita itu telah didengar tetapi keseronokan mengimbau kenangan lama itu tidak pernah membosankan. Suasana bersuka-ria akan dibawa hingga waktu malam di mana kami akan menonton filem bersama-sama. Semua anak-anak kecil dan ibu bapa akan membentang toto dihadapan televisyen. Walaupun dalam keadaan ruang tamu yang tidak besar mana dan televisyen yang kecil namun tidak menghalang kami untuk bersantai bersama. Tirai malam akan ditutup dengan kami semua yang tertidur keletihan beramai-ramai di lantai.

Pengalaman di kampung bukan hanya tentang tempat dan orang tetapi tentang nilai kehidupan yang boleh dipelajari tanpa mengira usia. Hidup di kampung mengajar tentang kesederhanaan yang boleh memberi erti kebahagiaan malahan mampu melebihi apa yang mampu dibeli wang. Setiap kenangan di kampung seperti mandi menggunakan perigi, memancing di kolam, bermain di dusun hinggalah tidur beramai-ramai di ruang tamu menjadi memori indah yang akan saya simpan dalam hati.

Setiap kali meninggalkan kampung untuk kembali ke kota seringkali terasa berat. Kenangan yang dicipta di sini terlalu indah untuk diakhiri dengan lambaian. Wajah-wajah insan tersayang di sebalik kaca tingkap kereta amat sukar ditatap, ada kesedihan dan kerinduan mula bertapak di hati. Penumpang-penumpang kereta-kereta lain juga merasai kepiluan ini saat memikirkan semua akan mula membawa haluan masing-masing. Semua akan pulang ke negeri masing-masing menyambung kehidupan di kota yang sibuk dan padat dengan jadual. Saya berharap agar tradisi berkumpul di kampung akan diteruskan dan tidak pupus ditelan zaman. Dalam kesibukan mencari nafkah jangan lupa mengosongkan sedikit waktu untuk bersama insan tersayang kerana mereka tiap hari menunggu kepulangan anak-anak tersayang sambil bibir ralat mengukap doa kebahagiaan dan kesejahteraan untuk kita.